Het Malmö Konstmuseum is een bijzonder geval: een van de belangrijkste kunstcollecties van het land, en het grootste deel ervan ligt verborgen in de archieven. Laatst sprak ik met een vrouw die in Dulwich in Zuid-Londen woont. Zij herinnerde mij eraan dat de Dulwich Picture Gallery een van de eerste museumgebouwen ter wereld is die speciaal is ontworpen voor het tentoonstellen van een kunstcollectie. Vanaf het begin, in de vroege jaren 1800, besloot men dat de collectie beschikbaar moest zijn voor de "inspectie van het publiek". Laat dat even op je tong rollen: "inspectie van het publiek." Wat betekent dat? Hoe kunnen we de collectie vandaag toegankelijk maken? Welke verhalen hebben deze werken door de jaren heen opgeleverd en welke nieuwe verhalen hebben ze ons te vertellen?