De stad is een onvoltooid proces, gekenmerkt door voortdurend verschuivende verbindingen tussen de alledaagse praktijken van haar menselijke en niet-menselijke actoren. In plaats van een object is het een open proces of vorm die alleen structureel kan worden begrepen. Everyday Urban Design onderzoekt de wisselwerking tussen discursieve structuren (bv. codes, wetten), ruimtelijke en materiële regelingen, instanties en actoren als constructieve parameters die de basis vormen voor de productie van de stad. De virtualiteit binnen deze infrastructuren is geen illusoire wereld, maar de essentie van een schematisch rijk dat zich bevindt tussen representatie en niet-representeerbaarheid. Met betrekking tot de mogelijkheden en beperkingen van stadsontwerp vraagt dit rijk om onthulling, deconstructie en herschikking. Een dergelijke schematische variant van het structuralisme maakt van structuur een productief instrument voor herprogrammering en verbindt onderzoek met projectieve methoden en culturele praktijken van het dagelijks leven. Ontwerp en onderzoek komen samen door performatief te worden.